قدرت به عنوان یکی از مفاهیم مهم دانش روابط بین الملل عمری به قدمت زندگی مدنی بشر دارد. این متغیر مهم تحت تاثیر عوامل مختلف به خصوص فناوری های نوین اطلاعاتی و شبکه های اجتماعی بعد از جنگ سرد با تحولاتی روبه رو شده است. یکی از اصلی ترین تحولات در این راستا، تغییر ابعاد مفهوم قدرت از حالت سخت افزاری به نرم افزاری است که دیگر اجزای مختلف قدرت را نیز تحت تاثیر قرار داده است. بر همین اساس سوالی که محور اصلی این پژوهش را شکل می دهد این است که چگونه فناوری اطلاعات بر مفهوم قدرت تاثیر گذاشته است. لذا هدف اصلی این نوشتار ارتباط منطقی میان فناوری نوین اطلاعاتی و مفهوم قدرت در دنیای امروز است. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که در پرتو فضای مجازی که در نتیجه فناوری های نوین اطلاعاتی به وجود آمده است، مفهوم قدرت ابعاد وسیع تری پیدا کرده است که در این میان بعد فرهنگی و نرم افزاری آن تبدیل به مساله محوری روابط بین الملل گشته است. در همین راستا لازم به ذکر است که با هنجاری و اجتماعی شدن مفهوم قدرت، بازیگران و مرز های جغرافیایی قدرت، منابع قدرت و گروه های هدف آن تحت تاثیر قرارگرفته اند.

پژوهش حاضر با هدف مطالعۀ نقش فناوری های نوین ارتباطی و اطلاعاتی در ارتقای امنیت و توسعۀ پایدار سواحل خلیج فارس و مکران انجام شده است. روش تحقیق ترکیبی است؛ به این ترتیب که شامل روش های کیفی و کمّی است. در بخش کیفی، جامعۀ آماری شامل تمام استادان دانشگاه در حوزۀ امنیت و توسعۀ پایدار و همچنین پژوهشگران حوزۀ خلیج فارس بوده است که درنهایت پس از مصاحبه با چهارده نفر، اشباع نظری حاصل شد. در بخش کمّی، جامعۀ آماری شامل همۀ روزنامه‏نگاران و اصحاب رسانه و مطبوعات در حوزه‏های اقتصادی، گردشگری، فرهنگی، امنیت اجتماعی و توسعه در منطقۀ مکران بوده است که با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه ‏گیری تصادفی ساده، 247 نفر انتخاب و پرسش نامه ‏ها بین آنان توزیع شد. نتایج بخش کیفی پژوهش بیانگر این است که از دیدگاه مصاحبه ‏شوندگان، زیست محیطی، گردشگری، شیلات، همکاری‏ های منطقه‏ ای، سواحل طولانی، کشتیرانی و مبارزه با قاچاق مهم ترین ظرفیت ‏ها و فرصت ‏های سواحل خلیج فارس و منطقۀ مکران به شمار می ‏آید. از سوی دیگر مطابق یافته های کمّی پژوهش، میان توسعۀ فناوری های نوین ارتباطی و اطلاعاتی و  شناخت عوامل عقب ماندگی و پرهیز از آن در منطقه، تشویق نخبگان بومی برای بازگشت به منطقه، ترغیب سرمایه گذاران خارجی برای سرمایه گذاری در منطقۀ مکران، رشد گردشگری و جلب توریسم در منطقه، شناخت استعدادهای انسانی و جغرافیایی منطقه، رشد سرمایۀ اجتماعی ساکنان منطقه و امنیت اجتماعی ساکنان منطقه ارتباط معناداری وجود دارد.

هدف از تدوین این مقاله، مطالعه آثار ظهور فناوری های نوین اطلاعاتی و ارتباطی چون اینترنت، ماهواره و تلفن همراه، در فرآیند شکل گیری جرائم در پنج سال آینده در ایران می باشد. این فناوری ها دامنه مرزهای متعارف محیط فعالیت ناجا را که پیش از این در دنیای واقعی و ملی تعریف شده بود به دنیای مجازی و بین المللی کشانده است. چنین تغییرات محیطی حامل تهدیدات و فرصت هایی است که از پیامدهای غیرقابل اجتناب آن، تغییر در کمیت و کیفیت جرائم می باشد. در تغییر کمیت، تعداد و فراوانی جرائم افزایش یا کاهش می یابد و در تغییر کیفیت، ماهیت جرائم و فرایند تحقق و فعلیت آن ها مدنظر قرار می گیرد. دو فرضیه، محور این مطالعه را تشکیل می دهند که برای آزمون آن ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردیده است. جامعه آماری این پژوهش را مدیران و کارشناسان ارشد ناجا و خبرگان آشنا به موضوع تحقیق تشکیل می دهند که بر اساس فرمول نمونه گیری از جامعه محدود، تعداد 40 نفر از آنها به عنوان نمونه آماری انتخاب گردیدند. از دو روش پرسشنامه و مراجعه به اسناد و مدارک برای جمع آوری اطلاعات استفاده گردیده است. نتایج حاصل از تحلیل اطلاعات نشان می دهد که فن آوریهای نوین اطلاعاتی و ارتباطی از طریق تغییر صحنه جرم، ابزارها، روش ها و انگیزه های ارتکاب جرم بر فرایند شکل گیری جرائم تاثیر گذاشته و کمیت و کیفیت آن ها را دستخوش تغییر می نماید.

مقاله حاضر تاثیرات فناوری های نوین ارتباطی بر مدیریت رسانه را با روش اسنادی مورد بررسی قرار داده است. پنج خصوصیت دیجیتالی شدن محتوا، تعاملی بودن، شخصی سازی، آنی بودن و مستقیم بودن به عنوان ویژگی هایی شناسایی شدند که متاثر از فناوری های نوین به میزان متفاوتی در هر یک از رسانه ها ایجاد می شوند. سپس با عطف توجه به مدیریت رسانه ملی، مدلی برای تعامل مدیریت رسانه ملی با تحولات ناشی از فناوری های جدید پیشنهاد گردید که در آن آمیخته رسانه ای شامل رسانه های همگانی همچون تلویزیون، رادیو و رسانه های نوین مانند اینترنت و تلفن همراه، که برای چهار نوع متفاوت مخاطب یعنی مخاطب انبوه، مخاطب انبوه محدود با نیاز به دسترسی به رسانه سیال، مخاطب خاص با نیاز به اطلاعات شخصی شده و سرانجام مخاطب مشخص با نیاز به دسترسی دایم، همراه با چهار نوع محتوا یعنی محتوای همگانی، محتوای کاربرساخته، محتوای قطعه قطعه و محتوای پیشتاز در نظر گرفته شده است که هر یک از آنها توسط بخشی از آمیخته رسانه ای مورد توجه قرار می گیرند. سرانجام سیاست های کلان رسانه و نیز سودآوری اقتصادی، کلیت تعامل را تحت تاثیر قرار می دهند تا مدیریت رسانه منطبق با الزامات ناشی از فناوری های نوین اجرا شود.

امروزه، انقلاب فناوری اطلاعات و ارتباطات، با تأثیر بر پدیده های سیاسی و بین المللی، دولت ها را با چالشی جدید مواجه ساخته است. یکی از بزرگ ترین چالش های موجود این است که دولت ها در گستره ی عظیم فناوری اطلاعات و ارتباطات، چگونه حاکمیت خود را استمرار بخشند. این امر به معنای تحول مقوله ی دولت با توجه به الزامات عصر فناوری اطلاعات است. بر این مبنا، هدف از این نوشتار، بررسی تحول مقوله ی دولت تحت تأثیر فناوری اطلاعات و ارتباطات است و پرسش اصلی این است که فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی چگونه بر تحول مقوله ی دولت تأثیر می گذارد و چه الزاماتی را برای حاکمیت دولتبه همراه دارد؟ این پژوهش از نوع بنیادی و دارای رویکرد توصیفی-تحلیلی است که از طریق بررسی داده های کتابخانه ای و با روش پژوهش علی به تحلیل رابطه ی فناوری های نوین با مقوله ی دولت می پردازد. یافته های تحقیق بر آن است که فناوری های نوین هم با گسترش اطلاعات شهروندان، بر حد رضایت آنان از عملکرد دولت ها تأثیر دارد و هم به مثابه ی رکنی از ارکان وجودی دولت عمل می کند. در نتیجه، در جهت بهبود و تقویت پایه های حکمرانی دولت، ارزیابی مجدد مقوله ی دولت، با نظر به دو رکن اطلاعات و حکمرانی خوب مورد توجه است. بر همین مبنا، دولت پدیده ای است انسانی و مدنی و با بقای انسان و مدنیت، باقی است، اما تحت تأثیر فناوری های نوین اطلاعاتی و ارتباطاتی، دو رکن مهم اطلاعات و حکمرانی جایگاه مهمی را در کنار عناصر سنتی دولت اخذ کرده و به ارکان بنیادین دولت تبدیل شده اند. بنابراین می توانیم بر مبنای رشد معرفتی بشر شاهد دگرگونی و تحول مقوله دولت باشیم.

جهان امروز در حال تجربه یک موج تغییر با فناوری‏ های دیجیتال و تغییرات فن‏آورانه است که روندها را تعیین می‏ کنند و بر هر جنبه‏ ای از زندگی تأثیر می گذارد، فناوری های جدید زندگی انسان را به طرق مختلف بهبود می‏ بخشد. برای همگام شدن با این موج تغییر، باید نظام آموزشی کشور را به‏ روز کرد تا این تغییرات از سنین پایین‏ تر در اولویت قرار گیرد. این شامل ادغام فناوری‏ ها در سرفصل آموزشی و پرورش یک محیط یادگیری است تا نوآوری و حل مسئله را تشویق کند و از آن به عنوان آموزش 0/4 یاد می شود. هدف از این مقاله شناسایی فناوری هایی که لازمه ی پیاده سازی آموزش 0/4 است، می باشد و پس از شناسایی بررسی می کند که آیا مراکز آموزش عالی امکان پیاده سازی این فناوری ها را دارد یا خیر؟. برای دستیابی به این هدف بیش از 70 مقاله منتشر شده لاتین موردمطالعه قرار گرفت. با توجه به هدف تحقیق، روش تحقیق آمیخته (کیفی-کمی) برای انجام تحقیق مورد استفاده قرار گرفت. این پژوهش از منظر هدف کاربردی، از نظر ماهیت توصیفی-پیمایشی و شیوه گردآوری داده‏ ها اسنادی-کتابخانه ای و میدانی می ‏باشد. پس از بررسی کامل مقالات تعداد 27 مضمون پایه شناسایی شد که در 7 دسته مضمون سازمان دهنده ی: 1-فناوری های ارتباطی و شبکه، 2- محتوای تعاملی، 3- فناوری‏های مبتنی برهوش مصنوعی، 4-فناوری ‏های آموزشی، یادگیری و تعاملی 5-  فناوری‏ های دیجیتال، 6- فناوری‏ های واقعیت و شبیه‏ سازی، 7- فناوری نوآورانه قرار گرفت و در نهایت مضامین سازمان دهنده در 2 دسته بندی فراگیر،1- فناوری‏های ارتباطی و آموزشی و 2- فناوری‏های نوین و هوش مصنوعی قرار گرفتند. پس از تهیه و توزیع پرسشنامه، باتحلیل داده های بدست آمده از 6 دانشگاه کشور جهت امکان سنجی پیاده سازی این فناوری ها نتیجه شد که دانشگاه ها آمادگی لازم جهت تهیه و بکارگیری فناوری های مرتبط با نظام آموزش نسل 0/4 را ندارند.

حمایت از حقوق ارتباطی، اندیشه حقوقی جدیدی در حوزه ارتباطات است. در مقاله حاضر کوشش شده است اندیشه نو پای «حقوق ارتباطی» مطرح شده در جهان، با عمری کمی بیش از یک دهه معرفی شود. بنابراین، تمرکز آن بر بحث و بررسی ابعاد مفهومی «حقوق ارتباطی» و ارایه یک مطالعه اسنادی درباره این مفهوم است و در کنار آن به عنوان روش مکمل، پژوهشی میدانی در قالب روش کیو اجرا شده است تا مشخص شود برخی از مسایل مهم در این حوزه مانند دسترسی، توانمندی و کاربری در خصوص اطلاعات، تا چه میزان مورد توجه و مداقه ایرانیان (کارشناسان و روزنامه نگاران) قرار دارد.بر اساس یافته های به دست آمده، دیدگاه های گروه افراد ایرانی مورد تحقیق درباره حقوق ارتباطی با دیدگاه های مطرح شده در عرصه جهانی شباهت قابل توجهی نشان می دهد.

این مقاله به بررسی تأثیر فناوری‏ های دیجیتال بر آموزش مهندسی شیمی می ‏پردازد. با توسعه روزافزون این فناوری‏ ها، ابزارها و محیط‏ های آموزشی نیز تغییر کرده ‏اند و روش‏ های سنتی آموزش، به روش ‏های مدرن و تعاملی تبدیل شده‏ اند. در این نوشته، ابتدا به مزایای استفاده از فناوری‏ های دیجیتال در آموزش اشاره می ‏گردد و سپس به ابزارهای مختلفی که در این حوزه استفاده می ‏شوند، از جمله صفحه گسترده ‏ها، نرم ‏افزارهای ریاضی، شبیه‏ سازهای صنعتی، واقعیت مجازی و افزوده، و ابزارهای متنوع هوش مصنوعی پرداخته می‏ شود. همچنین، فرصت ‏ها و چالش‏ های موجود، در استفاده از فناوری‏ های دیجیتال در آموزش مهندسی شیمی نیز بررسی می‏ شوند. به‏ علاوه، استنتاج ‏های کلیدی، برای استفاده بهینه از فناوری ‏های دیجیتال در آموزش مهندسی شیمی و توسعه مهارت‏ های حرفه ‏ای دانشجویان ارائه می‏ شود. این مقاله می ‏تواند به دانشجویان، اساتید و محققان در حوزه مهندسی شیمی کمک کند تا با استفاده از فناوری‏ های دیجیتال، آموزش مهندسی شیمی را بهبود و ضمن تبدیل چالش ‏ها به فرصت ‏های جدید، برای خلق ابزارهای پیشرفته، راهکارهایی مناسب را برای استفاده بهینه از این فناوری‏ ها در برنامه ‏های آموزشی ایجاد و تجربه نمایند.

0